Het laten huilen van je baby kan schadelijk zijn voor een gezonde hechting, omdat het niet consistent reageren op de signalen van je baby invloed kan hebben op het gevoel van veiligheid en vertrouwen van je kind.
In de eerste levensmaanden zijn baby’s volledig afhankelijk van jou om hun behoeften aan comfort, voedsel en veiligheid te vervullen. Door niet te reageren op het huilen, kan je baby het gevoel krijgen dat zijn signalen niet gehoord of begrepen worden, wat uiteindelijk kan leiden tot een minder veilige hechting. In dit blog beschrijf ik de redenen waarom dit zo is.
Onaanvaard gevoel van veiligheid
Een baby die huilt, doet dit omdat hij of zij iets nodig heeft, zoals troost, voeding of nabijheid. Wanneer hier niet op gereageerd wordt, kan je baby het gevoel krijgen dat de omgeving onveilig is. Dit ondermijnt het gevoel van veiligheid dat essentieel is voor een gezonde hechting.
Als je baby dus lichamelijk niets nodig heeft, is er altijd behoefte aan nabijheid. Een emotionele reden dus van het huilen. Neem dit altijd serieus. Je baby huilt niet voor niets.
Stresshormonen en hersenontwikkeling
Langdurig huilen verhoogt het niveau van stresshormonen (zoals cortisol) bij baby’s. Als een baby vaak moet huilen zonder troost te krijgen, kan dit stressniveau chronisch worden. Dit heeft negatieve effecten op de hersenontwikkeling, vooral in de gebieden die betrokken zijn bij emotionele regulatie en sociale vaardigheden.
Minder vertrouwen in verzorgers
Door consequent te reageren op huilen, ontwikkelt je baby vertrouwen in jou. Dit vertrouwen is cruciaal voor een veilige hechting en de latere ontwikkeling van sociale relaties. Baby’s die vaak worden genegeerd, kunnen leren dat ze niet op hun verzorgers kunnen rekenen, wat kan leiden tot onveilige hechting en moeite om later in het leven gezonde relaties aan te gaan.
Impact op emotionele regulatie
Een veilige hechting helpt een kind om emoties beter te leren reguleren. Wanneer baby’s niet de troost en nabijheid ontvangen die ze nodig hebben, kunnen ze het moeilijker vinden om hun emoties te reguleren, wat kan leiden tot angst of onrust in hun latere leven.
Dit kan als volwassene onverklaarbare angst zijn, die dus (als je hier op latere leeftijd mee aan de slag gaat) terug te leiden is naar je babyperiode.
Risico op angst en onzekerheid
Baby’s leren door ervaringen dat hun behoeften vervuld worden door de mensen om hen heen. Wanneer ze vaak genegeerd worden, kan dit angst en onzekerheid in de hand werken. Ze leren dat hun emoties er niet toe doen en dat ze niet altijd veilig zijn, wat hun emotionele ontwikkeling belemmert.
Leren vertrouwen op sociale steun
In de eerste levensjaren is consistente steun belangrijk voor de ontwikkeling van zelfvertrouwen en de mogelijkheid om anderen te vertrouwen. Baby’s die troost ontvangen wanneer ze het nodig hebben, leren dat ze op anderen kunnen rekenen. Dit vormt een basis voor hoe ze later in het leven omgaan met stress en sociale interacties.
Reageren op behoeften van je baby
Voor een veilige hechting is het belangrijk om gevoelig en sensitief te reageren op de behoeften van je baby, ook wanneer dit betekent dat je troost biedt bij huilen. Zo leert je baby dat de wereld een veilige plek is en dat zijn of haar emoties ertoe doen.
Hoe uit trauma zich bij kinderen?
Preverbaal trauma verwijst naar een traumatische ervaring die plaatsvindt in de periode voordat een kind kan spreken, meestal in de eerste drie levensjaren. In deze fase zijn kinderen nog niet in staat om gebeurtenissen bewust te herinneren of onder woorden te brengen, maar ze kunnen de impact van stressvolle of traumatische ervaringen wel opslaan in hun lichaam en emoties.
Dit soort trauma kan een diepgaande invloed hebben op de ontwikkeling van het kind, met name op emotionele regulatie, stressreacties, hechting en het gevoel van veiligheid.
Hoe herken je een trauma?
Trauma kan diepe impact hebben en ook later in het leven kunnen kenmerken en gedragingen optreden die je terug kunt leiden naar situaties die in jouw vroege leven zijn voorgevallen.
Wat zijn de kenmerken en impact van preverbaal trauma.
Lichamelijke en emotionele herinneringen
Omdat baby’s en jonge kinderen geen bewuste herinneringen vormen zoals volwassenen dat doen, worden ervaringen opgeslagen in de vorm van lichamelijke en emotionele reacties. Deze reacties kunnen op latere leeftijd naar boven komen als angst, spanning of onverklaarbare lichamelijke klachten, zonder dat jij je bewust bent van de oorsprong.
Invloed op hechting
Preverbaal trauma heeft vaak een grote invloed op de hechting. Als een baby bijvoorbeeld langdurig niet wordt getroost, alleen wordt gelaten of verwaarloosd wordt, kan dit leiden tot onveilige hechtingspatronen. Dit kan zich later uiten in moeite met het aangaan van relaties en een gevoel van wantrouwen naar anderen.
Verhoogde stressgevoeligheid
Trauma in de preverbale fase kan het stresssysteem van je kind gevoeliger maken, omdat de hersenen zich in deze periode snel ontwikkelen. Een kind dat vroeg in het leven traumatische stress ervaart, kan later gemakkelijker angstig of gestrest raken en moeite hebben met zelfregulatie.
Emotionele regulatie
Omdat preverbale trauma’s vaak worden opgeslagen zonder taal of context, kunnen kinderen met preverbaal trauma moeite hebben om emoties te begrijpen en te reguleren. Dit kan zich uiten in intense emotionele reacties, driftbuien, of juist in het onderdrukken van emoties.
Effecten op het zelfbeeld en vertrouwen
Baby’s die zich herhaaldelijk onveilig hebben gevoeld, kunnen in latere jaren een negatief zelfbeeld ontwikkelen. Ze kunnen het gevoel krijgen dat hun behoeften niet belangrijk zijn, wat hun zelfvertrouwen en vertrouwen in anderen beïnvloedt.
Oorzaken van preverbaal trauma
Zoals in dit artikel al terug komt, kan preverbaal trauma dus ontstaan door het laten huilen van je baby en het niet responsief reageren.
Als je je baby niet troost bij huilen en geen nabijheid en veiligheid biedt of je baby langdurig alleen laat, heeft dit gevolgen voor hoe je baby zich later in het leven kan voelen.
Daarnaast kan er ook sprake zijn van preverbaal trauma door ervaringen in de zwangerschap of tijdens de geboorte, door een operatie of andere medische procedures. Dit kan voor een baby of kindje traumatisch zijn.
In woorden kan je kind zich er later niets van herinneren, maar in het onderbewustzijn wordt deze impactvolle situatie wel opgeslagen en heeft het grote invloed op hoe jij omgaat met emoties en relaties.
Hoe herken je onverwerkt trauma?
Als je baby of kind veel onrust heeft, moeilijk tot rust en in slaap kan komen, boos of gefrustreerd is. Ook angst of in de nacht in paniek wakker worden heeft vaak te maken met onverwerkt trauma.
Hoe behandel je preverbaal trauma?
Preverbaal trauma is een diepgaand trauma dat ondanks het ontbreken van bewuste herinneringen een sterke invloed kan hebben op de emotionele en psychologische ontwikkeling van een kind. Je kunt preverbaal trauma herstellen.
Herstel van preverbaal trauma kan met diverse methoden.
Ik werk met diverse holistische methodieken die gericht zijn op het herstellen van veilige hechting en kunnen helpen om gevoelens van vertrouwen en veiligheid te herstellen.
Heeft je kindje een heftige start gehad door een zwangerschap waarin allerlei emoties een rol hebben gespeeld, een heftige geboorte of korte periode daarna?
Herstel van preverbaal trauma doe je het liefst zo snel mogelijk, zodat het de impact op de hechting zo klein mogelijk is en het gevoel van veiligheid weer zo groot mogelijk wordt. Want wat je kindje (onbewust) bij zich draagt, wordt ook weer onbewust doorgegeven aan de volgende generatie.
Pak je dit aan, dan heeft je kind hier zijn hele leven baat bij. En als ouder maak jij de band met je kind ook weer sterker.
Je kunt een gesprek via videobellen of telefonisch met mij aanvragen om je situatie te bespreken.