Stel je voor: je ligt in het ziekenhuis en hoort dat je bevalling moet worden ingeleid. Een mengeling van emoties gaan er door je heen. Zorgen, angst, opluchting?
Voor iedereen kan deze ervaring anders zijn. Wellicht is het een teleurstelling voor je, omdat je het zo graag op de natuurlijke weg had willen doen. Maar wat betekent dit voor je kindje?
Hoewel een ingeleide bevalling medisch vaak noodzakelijk is, wordt er weinig gesproken over de emotionele impact die dit kan hebben op een baby en zijn of haar verdere ontwikkeling. In dit blog duiken we dieper in de onzichtbare effecten van een ingeleide bevalling – effecten die soms tot ver in de volwassenheid kunnen doorwerken.
Als holistisch therapeut zie ik regelmatig hoe deze eerste levenservaring nog jaren later kan resoneren in iemands leven, vaak zonder dat men zich hier bewust van is.
Heb jij als moeder van je kind deze ervaring meegemaakt of heeft jouw moeder een inleiding gehad, waardoor jij dit onzichtbare ‘patroon’ al vanaf baby bij je draagt.
Deze informatie kan een belangrijk puzzelstuk zijn in jouw verhaal.
Wat is een ingeleide bevalling?
Een bevalling wordt ingeleid wanneer de geboorte kunstmatig op gang wordt gebracht met medische interventies. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren door het breken van de vliezen, het toedienen van hormonen zoals synthetische oxytocine, of andere medische methoden om de weeën te stimuleren. Inleiding van een bevalling wordt vaak toegepast als er medische redenen zijn, zoals een overschrijding van de uitgerekende datum, hoge bloeddruk van de moeder, of wanneer er zorgen zijn over de gezondheid van de baby. Soms wordt een ingeleide bevalling doorgeleid naar een keizersnede als de geboorte niet op natuurlijke wijze voortzet.
De beleving van moeder versus je baby
Voor de moeder kan een ingeleide bevalling een opluchting zijn, vooral als de zwangerschap zwaar was of er medische complicaties dreigden. Het gevoel van controle en de medische begeleiding kunnen je geruststellen. Echter, voor de baby is de beleving heel anders. De baby heeft geen controle over het moment van geboorte en wordt plotseling geconfronteerd met een krachtige overgang van de baarmoeder naar de buitenwereld. Dit kan een gevoel van stress of overweldiging veroorzaken, wat mogelijk invloed heeft op de emotionele ontwikkeling van het kind.
Het ontbreken van een eigen keuze
Een baby die geboren wordt na een natuurlijke start van de bevalling, maakt zelf de overgang van de veilige baarmoeder naar de buitenwereld. Deze baby initieert dit proces geheel zelf. Dit proces is essentieel en kan gezien worden als de eerste beslissing die een baby zelf neemt. Dit klinkt misschien gek, maar iedere baby heeft een diepe innerlijke behoefte om dit proces zelf op gang te brengen.
Bij een ingeleide bevalling wordt dit proces onderbroken: de baby heeft niet de kans gekregen om zelf het juiste moment te bepalen. Dit kan resulteren in een diepgeworteld gevoel van controleverlies of frustratie, dat zich later in het leven op verschillende manieren kan manifesteren. Dit vormt namelijk een diepe imprint dat je je je hele leven bij je draagt.
De invloed van synthetische oxytocine
Oxytocine is een cruciaal hormoon bij de bevalling en binding tussen moeder en kind. Dit ‘knuffelhormoon’ speelt niet alleen een belangrijke rol tijdens de geboorte, maar is ook essentieel voor de emotionele binding, het vertrouwen en de sociale connectie tussen moeder en kind. Bij een natuurlijke bevalling komt dit hormoon geleidelijk vrij, waardoor weeën op een meer organische manier op gang komen en het lichaam zich hierop kan aanpassen. Het zorgt ook voor die speciale eerste momenten van hechting – de intense verbinding die een moeder voelt wanneer ze haar baby voor het eerst vasthoudt en aanraakt.
Bij een ingeleide bevalling wordt vaak synthetische oxytocine (bijvoorbeeld via een infuus) toegediend, wat de weeën kunstmatig en vaak heftiger maakt. Wat veel mensen niet weten, is dat de toediening van synthetische oxytocine de natuurlijke aanmaak van oxytocine kan remmen. Het lichaam registreert namelijk dat er al voldoende oxytocine aanwezig is en schakelt de eigen productie terug. Dit kan niet alleen invloed hebben op het verloop van de bevalling, maar ook op de eerste cruciale momenten van binding tussen moeder en kind. De natuurlijke ‘golf van liefde’ die moeders normaal ervaren door hun eigen oxytocine kan hierdoor minder sterk zijn.
Voor moeders kan dit leiden tot verwarrende en soms pijnlijke gevoelens. Ze kunnen zich emotioneel afstandelijk voelen van hun baby, terwijl ze juist zo verlangen naar die diepe verbinding. Sommige moeders beschrijven het als een gevoel van ‘disconnectie’ of ‘niet kunnen landen’ in het moederschap, zonder te begrijpen waar deze gevoelens vandaan komen. Deze emotionele afstand kan zorgen voor schuldgevoelens en onzekerheid, terwijl het eigenlijk een natuurlijke reactie is op de verstoring van het hormonale systeem.
Dit alles kan leiden tot een overweldigende geboorte-ervaring voor zowel moeder als baby. Het kan invloed hebben op het stresssysteem van de baby en mogelijk later effect hebben op emotionele regulatie en hechting.
Wat zijn de nadelen van inleiden voor je baby?
Een baby die geen controle heeft gehad over het begin van de geboorte, kan later in het leven een onbewust patroon van frustratie of machteloosheid ervaren. Dit kan zich uiten in gevoelens van onzekerheid, moeite met overgangen of zelfs een diep gevoel van niet gehoord of begrepen worden.
Er spelen natuurlijk ook andere factoren mee, maar het is wel iets om je bewust van te zijn met betrekking tot je kind in relatie tot controle en autonomie.
Op latere leeftijd kan dit zich uiten in een gevoel van onvermogen om zelf keuzes te maken of om vertrouwen te hebben in de eigen intuïtie. Het kan zelfs ook leiden tot perfectionisme of de neiging om altijd controle te willen hebben over situaties, juist omdat die allereerste imprint zorgt voor een verlies van controle.
Dit kan leiden tot problemen in relaties, werk en persoonlijke groei. Sommige volwassenen die geboren zijn via een ingeleide bevalling geven aan dat ze worstelen met diepe gevoelens van stress of angst zonder duidelijke oorzaak, wat mogelijk te herleiden is naar hun geboorte-ervaring.
Een treffend voorbeeld hiervan is wanneer een volwassene bezig is met een opdracht en iemand anders het overneemt omdat het niet snel genoeg lijkt te gaan. Dit kan onbewust dezelfde gevoelens oproepen als bij een ingeleide bevalling: een diepgeworteld gevoel van machteloosheid en frustratie, omdat de eigen timing en autonomie niet gerespecteerd worden.
Dit laat zien hoe een vroege ervaring een levenslange impact kan hebben.
Het belang van erkenning en verwerking
Een baby en kind willen zich vooral gehoord en erkend voelen in hun gevoelens. Het onderbewuste heeft de geboorte mogelijk niet volledig verwerkt, en een kind reageert vaak vanuit een overlevingsmechanisme. Dit kan zich uiten in boosheid, angst, moeite met veranderingen of een constante behoefte aan controle. Het is belangrijk dat ouders deze signalen herkennen en een veilige omgeving bieden waarin het kind zich begrepen voelt. Het erkennen van deze emoties zonder oordeel helpt bij de verwerking en draagt bij aan een stabiele emotionele ontwikkeling.
Daarnaast kan een kind zich opgejaagd voelen doordat de inleiding onbewust steeds opnieuw wordt getriggerd. Iedere baby heeft de natuurlijke behoefte om de geboorte op zijn of haar eigen tijd en tempo te volbrengen. Wanneer dit proces kunstmatig wordt versneld, kan dit onbewust een diepe imprint achterlaten.
Soms is een medische interventie absoluut noodzakelijk, maar besef wel dat dit emotioneel sporen kan nalaten. Ook al is de herinnering niet bewust meer aanwezig. In het onderbewuste wordt deze ervaring en herinnering wél opgeslagen. En besef je dat we voor ongeveer 90% vanuit ons onderbewuste reageren. Dus vanuit eerder opgeslagen herinneringen, emoties en ervaringen.
Daardoor kan het gevoel van gehaast worden of onder druk staan zich later in het leven blijven herhalen en invloed hebben op het welzijn van het kind of de volwassene. Doordat je steeds opnieuw getriggerd wordt door die eerdere ervaring.
Wat kun je doen?
Wees je als ouder bewust van deze mogelijke impact en help je kind zich veilig en gehoord te voelen. Liefdevolle aandacht, geduld en het erkennen van de emoties van je kind kunnen bijdragen aan een gevoel van veiligheid.
Leer je kind omgaan met gevoelens van controleverlies. Dit kan door je kind keuzes te geven in het dagelijks leven, ruimte te bieden voor emoties en een veilige omgeving te creëren waarin je kind zichzelf mag zijn. Het is ook belangrijk om open te staan voor de gevoelens van frustratie en onzekerheid en deze zonder oordeel te erkennen.
Kom je er zelf niet uit?
Herken jij je kind in dit verhaal en merk je dat hij worstelt met controle, stress of onverklaarbare emoties? Of loop je als volwassene zelf tegen deze gevoelens aan?
Ik werk met diverse methodieken om deze onbewuste blokkades te doorbreken en te helen.